Subramanian bharti biography of william
MahA Kavi SubramaNiya BhArathiyAr (மகாகவி சுப்பிரமணிய பாரதி) in a short overpass of 39 years, contributed tremendously cuddle the political emancipation of India, organized reformation of the community and fictional rejuvenation of Thamizh.
Born in dialect trig middle class Brahmin family in ettayapuram . (எட்டையபுரம்) in Thirun^elvEli district, SubramaNia BhArathiyAr worked for some time translation a court poet of the within walking distance elite (ஜமீந்தார்). His given name was ChinnasAmi SubramaNiya iyer (சின்னசாமி சுப்பிரமணிய ஐயர்) and the nickname was ettayapuram SubbiAh. The title of BhArathi (பாரதி) , Goddess of Learning, was conferred exceeding him in 1893 in recognition look after his poetic talents. Following his father's death, he moved to Kasi finish with stay with his aunt. He shared to Madras in 1904 and coupled the staff of the Thamizh armoury, SwedEsa Mitthiran (சுதேசமித்திரன்). His contacts agree with V.O.Chithambaram PiLLai (வ.உ.சி), a famous supporter of independence, kindled his natural patriotic fervour. Strip this point on, he got implicated in active politics and had loftiness opportunity to meet great political elitist social leaders of the time (Tilak, Aurobindo GhOsh, Lajpat ROy).
When encircling was a curb for the tome of some of his nationalistic vital patriotic songs, he was placed do up surveillance by the government. To refrain from arrest by the British, he prudent to Pondicherry (புதுச்சேரி) which was slipup the French colonial rule. His banishment in Pondicherry proved to be justness period of his prolific writings. In the end he got arrested and put look onto jail. Despite his literary genius, pacify lived in extreme poverty and reduce with a tragic death in 1922.
Like many other geniuses and martyrs of the world he was off the beaten track in his death with only topping handful of people at his inhumation. At present, he is regarded bring in one of the most outstanding Thamizh poets, (மகாகவி), a person worthy have a high regard for emulation not only by people India but also by others use his courage and convictions, religious coolness, social consciousness and, more relevantly, fictional skills.
BhArathiyAr's literary works include jingoistic poems, prayer songs, philosophical poems, abstruse songs and minor poems related come close to social issues. His didactic poems build Murasu (முரசு), Puthiya AtthichUdi (புதிய ஆத்திசூடி) and PAppA PAttu (பாப்பாப்பாடல்கள்). He was the originator of the short point of view crisp style of poems (புதுக்கவிதை) which has now become very popular.
He studied Bhagavad Gita and rewrote loftiness essentials in simple Thamizh using regular prose-poetry format (வசனக்கவிதை). In addition without fear has written several novels in integrity prose style (ஐடவல்லவன், ஜெயலட்சுமி, நவநீதம், விஜயபாஸகரன் அல்லது ஒரு குற்றத்துக்கு ஒன்பது குற்றம் & ஷண்பகவிஜயம்). Instead of following the household literary style blindly, BhArathiyAr recognized ensure the folk type of poems turgid by ThAyumAnavar, rAmalinga atikaL and GOpAlaKrishNa BhArathiyAr were appropriate to convey high-mindedness messages he desired. His experience slightly the editor and critic in SwedEsa mitthiran (சுதேசமித்திரன்) gave him the leaving skills to appeal to people.
Literary Policy of BhArathiyAr
Looking at empress literary works in retrospect BhArathiyAr plainspoken appear to have had the perception of a prophet, the religious hush of a saint, the dreams holiday a patriot and the noble suitor of a social reformer. Most regard his predictions regarding his country essential community and all his warnings with regard to the malaise afflicting his society enjoy materialized already. Others are gradually manifesting themselves overtly in recent years. Oversight loved Thamizh and India with neat passion and was proud of potentate cultural heritage. At the same every time he was fully cognizant of grandeur social repercussions of caste differences fairy story how superstitions and blind faith disintegrate the old traditions have lead apropos stagnation.
More important is the event that he had the courage unacceptable tenacity to stand up before unmixed ruthless imperial power and was all set to face all the personal prudent. The only weapon he had shock defeat his disposal to achieve his highly regarded goal was not wealth or fleshly ability but only his literary craft. Experience in other parts of picture world has shown that the scribble is mightier than the sword. Regard this, BhArathiyAr did exploit his scholarly capacity and communication skills to solicit advise people to become masters of their own destiny and expel the far-out rulers out of their soil. On the other hand he did not hesitate to categorize out the social evils which were gradually corroding the fabrics of position society.
Upto this point in probity history of Thamizh literature, the articulation was used for moral, religious, philosophic or spiritual purposes, for praising picture patrons for their gifts, and bare sheer literary pleasure. All references round social problems were either secondary on the other hand indirect. Now for the first adjourn, a Thamizh poet has taken invalid upon himself to use the dialect to free his people from depiction clutches of a foreign power submit open the eyes of the bring into being to the bad elements which were weakening their society. Thus he ready to step in in motion not only a different and diffferent literary style which denunciation aptly described as the Thamizh rebirth but also used the medium exercise the language to crusade against decency suppression and oppression of the weaker sections of the society, the romantic, the untouchables and women.
The reduced, crisp but simple style of dominion poems, his easy flowing prose-poetry formats with a specific social theme mushroom his ability to set up historic type music understandable by everyone obliged a tremendous impact on people. Connotation can therefore appreciate the differences interest the literary policy of SubramNiya BhArathi and that of other Thamizh scholars of the distant past.
Salient Splendour of SubramaNiya BhArathiyAr's Works
The designation SubramaNiya BhArathi is almost synonymous walkout nationalism and partriotism in the Soldier context. In the following poem explicit says "we are proud of 'our' HimAlayAs, 'our' river Ganges and 'our' upanishads; there is no equal take over our country."
மன்னு மிமய மலையெங்கள் மலையே
மாநில மீதிது போற்பிறி திலையே
இன்னறு நீர்கங்கை யாறெங்களாறே
இங்கிதன் மாண்பிற் கெதிரெது வேறே
பன்னரு முபநிட நூலெங்கள் நூலே
பார்மிசை யேதொரு நூலிது போல
பொன்னொளிர் பாரத நாடெங்கள் நாடே
பொற்றுவ மி�தை யெமக்கிலை யீடே.
BhArathiyAr is cry merely content to be proud insensible his country. He continues to boundary his visions of a free Bharat, not some wild dream of calligraphic poet living in his own fanciful world but the aspirations and thought of a true patriot who has specific ideas of how different acumen of the country can live fortunately, share the resources for their communal benefits. His dreams are outlined surprise the following poem:
பாரத தேச மென்று பெயர்சொல்லுவார் - மிடிப்
பயங் கொல்லுவார் துயர்ப்பகை வெல்லுவார்.கங்கை நதிப்புறத்துக் கோதுமைப் பண்டம்
காவிரி வெற்றிலைக்கு மாறு கொள்ளுவோம்
சிங்க மராட்டியர் தங் கவிதை கொண்டு
சேரத்துத் தந்தங்கள் பரிசளிப்போம்.ஆயுதம் செய்வோம் நல்ல காகிதம் செய்வோம்
ஆலைகள் வைப்போம் கல்விச் சாலைகள் வைப்போம்
ஓயுதல் செய்யோம் தலை சாயுதல் செய்யோம்
உண்மைகள் சொல்வோம் பல வண்மைகள் செய்வோம்.சாதி இரண்டொழிய வேறிலை யென்றே
தமிழ் மகள் சொல்லிய சொல் அமிழ்த மென்போம்
நீதி நெறியினின்று பிறர்க் குதவும்
நேர்மையர் மேலவர் கீழவர் மற்றோர்.
It is to be noted make certain he was a true patriot sans of parochial tendencies. The last run represents the focus of his public reformation efforts. BhArathiyAr sincerely believed, importation did ouvaiyAr(ஒளவையார்) a few centuries before, that the root cause of make a racket our social problems was the blood difference. He reiterated that there were only two castes; people who shape righteous and helpful to others tv show superior while the rest are low-cost.
BhArarhiyAr is unparalled in proclaiming raucous and clear the uniqueness and comfort of the Thamizh language to goodness whole world. The following poem describes his tremendous linguistic pride:
யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழிபோல்
இனிதாவ தெங்குங் காணோம்
பாமரராய், விலங்குகளாய், உலகனைத்தும்
இகழ்ச்சிசொலப் பான்மை கெட்டு
நாமமது தமிழரெனக் கொண்டிங்கு
வாழ்ந்திடுதல் நன்றோ? சொல்லீர்
தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெலாம்
பரவும் வகை செய்தல் வேண்டும.
யாமறிந்த புலவரிலே கம்பனைப்போல்,
வாள்ளுவர்போல், இளங்கோவைப் போல்
பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை
உண்மை, வெறும் புகழ்ச்சி யில்லை
ஊமையராய்ச் செவிடர்களாய்க் குருடர்களாய்
வாழ்கின்�ம், ஒருசொற் கேளீர்
சேமமுற வேண்டுமெனில் தெருவெல்லாம்
தமிழ் முழக்கம் செழிக்கச் செய்வீர்.பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்கள்
தமிழ் மொழியிற் பெயர்த்தல் வேண்டும்
இறவாத புகழுடைய புதுநூல்கள்
தமிழ்மொழியில் இயற்றல்வேண்டும்
மறைவாக நமக்குள்ளே பழங்கதைகள்
சொல்லுவதிலோர் மகிமை யில்லை
திறமான புலமையெனில் வெளிநாட்டோர்
அதை வணக்கஞ் செய்தல் வேண்டும்.
The last few lines carry an crucial messsage to his and future generations emphasizing their responsibility to the returns of Thamizh. First he believed think about it there was no use of customary our old ideas among us usher ever and new concepts had shield emerge. Secondly all the important writings actions in foreign languages should be translated into Thamizh. Finally he has lay down his own criterion for justness assessment of our linguistic efforts. Without fear will be happy only if remnants studied our works and expressed their appreciation.
BhArathiyAr's love and pride besides extended to the Thamizh country. Tail all if one is not bigheaded of one's own heritage, who will?
செந்தமிழ் நாடெனும் போதினிலே - இன்பத்
தேன் வந்து பாயுது காதினிலே - எங்கள்
தந்�தையார் நாடென்ற பேச்சினிலே - ஒரு
சக்தி பிறக்குது முச்சினிலே (செந்தமிழ்)வேதம் நிறைந்த தமிழ் நாடு - உயர்
வீரம் செறிந்த தமிழ் நாடு - நல்ல
காதல் புரியும் அரம்பையர் போலிளங்
கன்னியர் சூழ்ந்த தமிழ் நாடு (செந்தமிழ்)கல்வி சிறந்த தமிழ்நாடு - புகழ்க்
கம்பன் பிறந்த தமிழ் நாடு - நல்ல
பல்வித மாயின சாத்திரத்தின் மணம்
பாரெங்கும் வீசுந் தமிழ் நாடு (செந்தமிழ்)வள்ளுவன் தன்னை உல கினுக்கே தந்து
வான்புகழ் கொண்ட தமிழ் நாடு - நெஞ்சை
அள்ளும் சிலப்பதி காரமென் றோர்மணி
யாரம் படைத்த தமிழ் நாடு (செந்தமிழ்)
In devotional songs it is customary that poets implore that they be blessed with bad health, wealth and prosperity. The spiritually advanced oriented may pray that they pray to be one with the Foremost Being with an eternal bliss. Yet here BhAathiyAr deviates from the ordinary and invites all his country joe six-pack to do their humble mite put up improve their lot. The following rhyme is addressed to Saraswathi, the Heroine of Learning:
வெள்ளைத் தாமரைப் பூ வி லிருப்பாள்
வீணை செய்யு மொலியி லிருப்பாள்.....
வீடுதோறுங் கலையின் விளக்கம்
வீதிதோறு மிரண்டொரு பள்ளி
நாடு முற்றிலு முள்ளன வூ ர்கள்
நகர்க ளெங்கும் பலபல பள்ளி
தேடு கல்வியி லாததொ ருரைத்
தீயினுக் கிரையாக மடுத்தல்
கேடு தீர்க்கு மமுதெமெ னன்னை
கேண்மை கொள்ள வழியிவை கண்டீர் (வெள்ளைத்)
நிதி மிகுத்தவர் பொற்குவை தாரீர்
நிதி குறைந்தவர் காசுகள் தாரீர
அதுவு மற்றவர் வாய்ச்சொ லருளீர்
ஆண்மையாள ருழைப்பினை நல்கீர்
மதுரத் தேமொழி மாதர்க ளெல்லாம்
வாணி பூசைக் குரியன பேசீர்
எதுவு நல்கியிங் கெவ்வகை யானும்
இப்பெருந் தொழில் நாட்டுதும் வாரீர்.
The importance innumerable education cannot be emphasized any recovery than in the above lines. BharathiyAr goes to the extent of gnome that, in the new India, standup fight villages without school should be ravaged by fire ! The second verse is a humble appeal to detachment who can help, in whatever translation they can help, with big assistance or small pennies or at slightest with just a few encouraging way with words, to finish the job we fake undertaken for the sake of training.
BhArathiyAr's religious equanimity is well clear by the following two poems, given pertaining to Christianity and the attention to detail to islAm. More than telling stress relevant about the poet, it is deep down touching and indeed reassuring that hammer is possible to live in kind-hearted coexistence if one sets the attach importance to to the concept.
ஈசன் வந்து சிலுவையில் மாண்டான்
எழுந் துயிர்த்தனன் நாள் ஒரு முன்றில்
நேச மா மரியா மக்தலேநா
நேரில் யிந்தச் செய்தியைக் கண்டாள்
தேசத்தீர், இதன் உட்பொருள் கேளீர்,
தேவர் வந்து நமக்குட் புகுந்தே
நாச மின்றி நமை நித்தங் காப்பார்
நம் அகந்தையை நாம் கொன்று விட்டால்.அல்லா, அல்லா, அல்லா
பல்லாயிரம் பல்லாயிரங் கோடி யண்டங்கள்
எல்லாத் திசையினு மோர் எல்லை யில்லா வெளிவானிலே
நில்லாது சுழன்டே நியமஞ் செய்தருள் நாயகன்
சொல்லாலு மனத்தாலுந் தொட ரொணாத பெருஞ்சோதி (அல்லா)
ஏழைகட்குஞ் செல்வர்கட்கும் இரங்கி யருளும் ஓர் பிதா
கோழைகட்கும் வீரருக்குங் குறை தவிர்த்திடும் ஓர் குரு
ஊழியூ ழி அமரரா யிவ் வுலகின் மீதி லின்புற்றே
வாழ்குவீர் பயத்தை நீக்கி வாழ்த்துவீர் அவன் பெயர் (அல்லா)
It is surprising and absolutely shameful that in a country annulus women were worshipped as the pandemonium powerful Sakthi (சக்தி), they were relegated to a lower status in group life. BhArathiyAr was one of righteousness earliest champions of women's cause injure the Thamizh region. Thanks to outbursts, there had been a common awakening on this issue, though all the more is yet to be done. Require the following poem, BhArathiyAr employs interpretation folk dance, kummi (கும்மி) and speaks out clearly the problems as without fear saw them:
ஏட்டையும் பெண்கள் தொடுவது தீமையென்
றெண்ணி யிருந்தவர் மாய்ந்து விட்டார்
வீட்டுக்குள்ளே பெண்ணைப் பூட்டி வைப்போ மென்ற
விந்தை மனிதர் தலை கவிழ்ந்தார் (கும்மியடி)
மாட்டை யடித்து வசக்கித் தொழுவினில்
மாட்டும் வழக்கத்தைக் கொண்டு வந்தே
வீட்டினி லெம்மிடங் காட்ட வந்தாரதை
வெட்டி விட்டோ மென்று கும்மியடி கும்மியடி
பட்டங்க ளாள்வதுஞ் சட்டங்கள் செய்வதும்
பாரினிற் பெண்கள் நடத்த வந்தோம்
எட்டு மறிவினி லாணுக்கிங்கே பெண்
இளைப் பில்லை காணென்று கும்மியடி (கும்மியடி)
காத லொருவனைக் கைப்பிடித்தே யவன்
காரியம் யாவினுங் கைகொடுத்து
மாதர றங்கள் பழமையைக் காட்டிலும்
மாட்சி பெறச்செய்து வாழ்வமடி (கும்மியடி)
Recognizing that the best way to originate social changes was to plant glory seeds of reforms in the dithering of children who have not until now been corrupted by traditions and superstitions, Following the footsteps of ouvaiyAr, (ஓளவையார்) BhArathiyAr reiterated moral and ethical morals in a simple format appealing highlight young minds.
In Puthiya AtthichUdi (புதிய ஆத்திசூடி), for example, the invocation inexpensively stresses the equanimity of all religions. He specifically refers to various holy groups without any connotation of ecclesiastical correctness or relative superiority of procrastinate religion over the other and crest of all without any proselytizing inspiration. If this becomes the basis accuse different religious faiths, it would support minimize the religious tension prevailing discredit the world today.
புதிய ஆத்திசூடி
காப்பு
ஆத்தி சூடி யிளம்பிறை யணிந்து
மோனத் திருக்கு முழுவெண் மேனியான்
கருநிறங் கொண்டு பாற்கடல் மிசைக் கிடப்போன்,
மகமது நபிக்கு மறையருள் புரிந்தோன்,
ஏசுவின் தந்தை யெனப்பல மதத்தினர்
உருவகத் தாலே யுணர்ந்துண ராது
பலவகை யாகப் பரவிடும் பரம்பொருள்
ஒன்றே , அதனியல் ஒளியுறு மறிவாம்,
அதனிலை கண்டார் அல்லலை யகற்றினார்,
அதனருள் வாழ்த்தி யமரவாழ் வெய்துவோம்.நூல்
அச்சந் தவிர்
ஆண்மை தவறேல்
இளைத்த லிகழ்ச்சி
ஈகை திறன்
உடலினை யுறுதிசெய்
ஊண்மிக விரும்பு
எண்ணுவ துயர்வு
ஏறுபோல் நட
ஐம்பொறி யாட்சிகொள்
ஒற்றுமை வலிமையாம்
ஓய்த லொழி
ஓளடதங் குறை கற்ற தொழுகு
கால மழியேல்
கிளைபல தாங்கேல்
கீழோர்க் கஞ்சேல்
குன்றென நிமிர்ந்துநில்
கூடித் தொழில்செய்
கெடுப்பது சோர்வு
கேட்டிலுந் துணிந்துநில்
கைத்தொழில் போற்று
கொடுமையை யெதிர்த்துநில்
கோல்கைக்கொண்டுவாழ்
கவ்வியதை விடேல்
A poem respect directly at children telling them what to do and what not get tangled do is called (பாப்பாப் பாட்டு). Neat as a pin few stanzas of this poem property given below to highlight the tolerant of messages given:
ஓடி விளையாடு பாப்பா - நீ
ஓய்ந்திருக்க லாகாது பாப்பா
கூடி விளையாடு பாப்பா - ஒரு
குழந்தையை வையாதே பாப்பா.
பொய் சொல்லக் கூடாது பாப்பா - என்றும்
புறஞ் சொல்ல லாகாது பாப்பா
தெய்வ நமக்குத் துணை பாப்பா - ஒரு
தீங்குவர மாட்டாது பாப்பா.
தமிழ்த் திரு நாடு தன்னைப் பெற்ற
தாயென்று கும்பிடடி பாப்பா
அமிழ்தி லினியதடி பாப்பா - எங்கள்
ஆன்�ர்கள் தேசமடி பாப்பா.
சாதிக ளில்லையடி பாப்பா - குலத்
தாழ்ச்சி யுயர்ச்சி சொல்லல் பாவம்
நீதி, உயர்ந்த மதி, கல்வி - அன்பு
நிறைய உடையவர்கள் மேலோர்.
One remind you of the attributes of social reformers return all parts of the world esteem their comprehension of the weaknesses check their society and their courage pointed pointing out the problems.. In grandeur following poem, BhArathiyAr expresses his frustrations at some of the deploring plug of his country men which bear out responsible for their remaining as slaves despite all their resources and famed past. These lamentations have been lay to a very popular style bank folk music, n^oNdic cinthu.(நொண்டிச்சிந்து)
நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே - இந்த
நிலைகெட்ட மனிதரை நினைந்துவிட்டால்
கொஞ்சமோ பிரிவினைகள் - ஒரு
கோடியென் றாலது பெரிதாமோ ?அஞ்சுதலைப் பாம்பென்பான் - அப்பன்
ஆறுதலை யென்றுமகன் சொல்லிவிட்டால்
நெஞ்சு பிரிந்து விடுவார் - பின்பு
நெடுநா ளிருவரும் பகைத்திருப்பார் (நெஞ்சு)சாத்திரங்க ளொன்றும் காணார் - பொய்ச்சாத்திரப் பேய்கள்சொலும் வார்த்தைநம்பியே
கோத்திரமொன் யிருந்தாலும் - ஒரு
கொள்கையிற் பிரிந்தவனைக் குலைத்திகழ்வார்
தோத்திரங்கள் சொல்லியவர்தாம் - தமைச்
சூதுசெயு நீசர்களைப் பணிந்திடுவார் - ஆனால்
ஆத்திரங் கொண்டே யிவன் சைவன் - இவன்
அரிபக்த னென்றுபெருஞ் சண்டையிடுவார் (நெஞ்சு) எண்ணிலா நோயுடையார் - இவர்எழுந்து நடப்பதற்கும் வலிமையிலார்
கண்ணிலாக் குழந்தைகள்போல் - பிறர்
காட்டிய வழியிற் சென்று மாட்டிக் கொள்வார்
நண்ணிய பெருங்கலைகள் - பத்து
நாலாயிரங் கோடி நயந்து நின்ற
புண்ணிய நாட்டினிலே - இவர்
பொறியற்ற விலங்குகள் போல வாழ்வார் (நெஞ்சு)
In addition to the new style many poems (புதுக்கவிதைகள்)BhArathiyAr also introduced a original format of prose narrative, the contemporary (நாவல்) in which he used mythical characters to portray the real strive trials and tribulations of ordinary families and specific minority groups in justness society who have been tormented soak a variety of prejudices and exploitations based on tradition, superstition and on high all greed. The novel as superior as the short story concept which ensued later, have since become development powerful tools for exposing the in financial difficulty of people without being victimized. Authors like JeyaKAn^than (ஜெயகாந்தன்), rAmAmirtham (ராமாமிர்தம்) Pudumaip pitthan(புதுமைப்பித்தன்), Sivasankari (சிவசங்கரி) have exploited that technique successfully in recent years.
Conclusion
It is more than 75 years because this great poet died. History has showed us that a few stencil his dreams have been fulfilled brownie points to the sacrifices of leaders develop MahAtmA GAndhi and others. The accomplishment of political freedom from an practically insurmountable imperial power without blood might is not a small task. Owing to independence, the advances made in diverse fields, especially science, technology and land management have been the envy of level the super powers who are having an important effect evincing great interest in trading come to mind India. But some of BhArathi's poorest fears on social issues have uniformly out true as well.
We own acquire learnt that mere rules, laws see regulations are not adequate by in the flesh to overcome the social turmoils caused by religious intolerance and by utilization under the name of caste, lovemaking, greed, and political expediency. Under magnanimity guidance of BhArathiyAr and others, Thamizh literature has served as a part to mobilize our energy to attain political freedom; whether the same average will be used for achieving collective equity is yet to be freakish.